W dniu 17 czerwca 2020 r. Sąd Apelacyjny we Wrocławiu w sprawie frankowej sygn. akt I ACa 50/20 z powództwa PKO BP S.A. uwzględnił apelację pozwanego (kredytobiorcy) – uchylił wyrok Sądu Okręgowego i przekazał do ponownego rozpoznania. Sąd Apelacyjny uznał, że Sąd Okręgowy w ogóle nie rozpoznał istoty sprawy. Sprawę prowadził adw. Adam Pietrak i r.pr. Beata Kociszewska. Sprawę tę przejęliśmy po jednej z firm odszkodowawczych V….. zajmującej się ,,pomocą frankowiczom”, która przegrała sprawę przed sądem w I instancji (sygn. akt I instancji I C 1010/19 – wyrok Sądu Okręgowego w Opolu z dnia 5 listopada 2019 r.).
1. naruszenie art. 95 ust. 1 i 1a ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Prawo Bankowe, poprzez wydanie w przedmiotowej sprawie nakazu zapłaty w postpowaniu nakazowym na podstawie wyciągów bankowych podczas, gdy uznanie wyciągów bankowych za dokument urzędowy nie ma zastosowania w sprawach cywilnych.
2. naruszenie art. 7 ust. 1 Dyrektywy 93/13/EWG z dnia 5 kwietnia 1993 roku w sprawie warunków w umowach konsumenckich oraz art. 10 Dyrektywy Parlamentu Europejskiego i Rady 2008/48/WE z dnia 23 kwietnia 2008 roku w sprawie umów o kredyt konsumencki, poprzez wydanie nakazu zapłaty na podstawie wyciągów bankowych w sytuacji, gdy Sąd wydający nakaz zapłaty w postepowaniu upominawczym nie zbadał charakteru łączącej stron umowy, co natomiast powoduje naruszenia praw konsumentów.
3. naruszenie art. 69 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Prawo Bankowe, poprzez nie określenie kwoty kredytu– środkami oddanymi Pozwanym do dyspozycji były złote polskie, a w umowie została wskazana suma we franku szwajcarskim, ponadto kurs waluty, po którym miało nastąpić przeliczenie do wypłaty, nie był znany Pozwanym w chwili zawarcia umowy, co powoduje, iż umowa łącząca stronu jest nieważna jako sprzeczna z prawem bankowym.
4. naruszenie art. 69 ust. 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Prawo Bankowe, w zw. z art. 353 (1) KC, art. 358 1 § 2 i 5 KC, 65 KC i 58§1 KC poprzez niewłaściwe zastosowanie polegające na przyjęciu, że klauzula waloryzacyjna określona w umowie nie jest sprzeczna z naturą stosunku prawnego (kredytu) oraz zasadami współżycia społecznego z uwagi na brak nieograniczonego ograniczenia ryzyka kursowego, jednokierunkowy charakter waloryzacji oraz posłużenie się nieobiektywnym miernikiem waloryzacji, co skutkowało skutkować zachwianiem równowagi stron, a w konsekwencji nieważnością umowy.
5. naruszenia art. 58 § 2 KC w zw. z art. 353 (1) KC poprzez ich niezastosowanie w sprawie.
6. naruszenie art. 384 § 1 KC art. 385 (1) KC oraz art. 385 (3) pkt 3 i 4 KC poprzez ich niezastosowanie, podczas gdy sąd ma obowiązek rozważenia z urzędu, czy umowa stron nie zawiera niedozwolonych postanowień umownych, które nie wiążą konsumenta, jeśli kształtują jego prawa i obowiązki w sposób sprzeczny z dobrymi obyczajami, rażąco naruszający jego interesy, poprzez niezbadanie z urzędu, czy pozwanych wiążą postanowienia wzorca umowy, które nie były z pozwanymi uzgadnianie indywidulane i nie mieli Oni możliwości zapoznania się z nimi przed zawarcie umowy.
7. naruszenia art. 22 (1) KC poprzez jego niezastosowanie w sprawie i pominięcie, że pozwani zawierając przedmiotową umowę mieli status konsumenta.
8. naruszenie art. 328 § 2 KPC w zw. z art. 391 §1 KPC poprzez brak zbadania i wyjaśnienia w uzasadnieniu, czy pozwanym należy nadać status konsumenta, a także czy postanowienia umowy, aneksów łączących strony zwierały niezadowolone postanowienia umowne.
9. naruszenie art. 6 KC w zw. z art. 385 (1) § 4 KC poprzez uznanie, iż ciężar udowodnienia faktu dot. postanowień abuzywnych zwartych w umowie spoczywa na pozwanych w sytuacji, gdy ciężar udowodnienia faktu, iż w umowie nie ma klauzul abuzywnych oraz , że postanowienia zwarte w umowie dotyczące uzgodnień indywidualnych spoczywają na osobie, która z faktu tego wywodzi skutki prawne, czyli na powodzie. 10. naruszenia przepisów postepowania, które miały wpływ na treść orzeczenia art. 233 § 1 KPC poprzez dokonanie dowolnej, a nie swobodnej oceny materiału dowodowego, przede wszystkim postanowień umowy po względem klauzul abuzywnych, co doprowadziło do niezasadnego uznania powództwa w przedmiotowej sprawie.
Kancelaria Adwokacka VINDIGO PIETRAK & PAŹDZIORA SP.P. oferuje kompleksową pomoc prawną dla osób fizycznych oraz podmiotów gospodarczych na terenie całego kraju. Nasza siedziba znajduje się w Łodzi, posiadamy również oddziały w Warszawie, Krakowie i Sieradzu jednak reprezentujemy Klientów przed sądami i urzędami na obszarze całej Polski. Zapewniamy profesjonalizm i poufność każdej prowadzonej sprawy, dbając o najwyższe standardy obsługi Klienta.
Projekt strony Bizness Hero © 2024.